Σπαράγματα Αναμνήσεων 
Σπαράγματα αναμνήσεων, μες σ' αυτό το θαλασσινό κουτάκι τα έχω φυλάξει όλα... Γράψτε τι μπορεί να έχει μέσα αυτό το όμορφο γαλάζιο κουτί που κατασκεύασε η Ελένη Βουρνάζου. Ελευθερώστε την έμπνευσή σας!
Dimitra Kagioglou Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για μια οστεοθήκη ψαριού. Έχει και τη φωτογραφία του απ΄ έξω άλλωστε. Η κοινότητα των ψαριών πενθεί...
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ Μνήμες καλοκαιριού που αργοσβήνει με τις πρώτες ψιχάλες. Εκείνον τον μακρινό φάρο στην άκρη του νησιού. Ψυχές και σώματα κοιμισμένα όλα ατάκτως ερριγμένα να περιμένουν τι άραγε; Ίσως το επόμενο σκίρτημα του έρωτα...
Naki Kyriaki Poulopoulou Δεν θέλω να τ' ανοίξεις... δεν είναι πρέπον να δεις... είναι της ψυχής μου κομμάτι καλά φυλαγμένο! Είναι οι μνήμες απ αυτά που έζησα μιαν άλλη εποχή! Στιγμές μοναδικές που ανήκουν μόνο σ εμένα! Μνήμες γλυκές και πικρές μαζί. Μνήμες καλά κρυμμένες για χρόνια πολλά! Δικές μου μνήμες, δικές μου σκέψεις, δικές μου αναμνήσεις. Δεν θέλω να τ' ανοίξεις...
Emmy Mes Κλείνει μέσα του το μέλλον μου. Όσα θέλω να έχω ζήσει πριν γεράσει το παρόν μου. Το παρελθόν μου πάντα κάπου ξεχνιέται. Αυτό που με κρατά ζωντανή είναι η περιέργεια, οι προσδοκίες που κλείνω στο κουτί. Το κουτί των μελλοντικών αναμνήσεων. Γιατί πάντα υπάρχει κάτι να περιμένεις, κάτι για το οποίο παραμένεις.
Makis Moulos Έτσι κλειδωνόταν κι απομονωνόταν πάντα. Στο δωμάτιο, στο βιβλίο, στο ποίημά του. Εκείνη την μέρα ερωτεύτηκε. Δεν εξηγιόταν αλλιώς η γαλάζια διάθεσή του. Η καρδιά του, ψάρι που κολυμπούσε στην θάλασσα των ματιών της και μέσα σ’ αυτήν την θάλασσα, στράγκιζε τις επιθυμίες του. Της έδωσε εικόνα πάνω σ’ αυτό το κουτί. Έτσι παρέμεινε για χρόνια. Σήμερα η στάχτη του μέσα κατοικεί. Μέσα στην τότε ερωτευμένη καρδιά του...
Eleni Vasiliou- Asteroskoni Θυμάσαι... σαν ήσουνα παιδί, εκείνο το παιχνίδι με το μικρό κουτί;Έκρυβες μέσα θησαυρούς, πολύτιμους, για 'σένα, όνειρα, σκόνη αστεριών, απ' το μυαλό βγαλμένα... Κι ύστερα έπλεκες σκοπούς, κλεμένους απο τόπους, εκεί που σπάνια συναντάς αληθινούς ανθρώπους... Θυμάσαι σαν μεγάλωσες, που άφησες το κουτάκι;Αν νιώσεις πάλι σαν παιδί, ίσως να θυμηθείς, λιγάκι... Κείνο το μπλέ, ζωγραφιστό, κουτί με το καπάκι, που έκρυβε μέσα θησαυρούς σαν ήσουνα παιδάκι...
Kiki Materi-Barba Το μικρό κουτακι με το πέρασμα του χρόνου γέμισε με το απόσταγμα του δικού σου πόνου έκρυψες εκεί όλα τα "θέλω" και τις ενοχές φοβούμενος το τώρα, φοβούμενος το χθές αλλά δεν αρκεί να έχεις ένα όμορφο γαλάζιο κουτί γιατί απλά παύεις να είσαι εσύ!
Aurelia Bk Η σκέψη ξεβάφει, ο νους ποτέ. 'Οδ. Ελυτης. Αρμυρές θύμησες ζυμωμένες με δάκρυα και ελπίδα...
Maria Avanidou Σ' αυτό το μικρό κουτί είναι κλεισμένο το αιγαίο... κι ο ήλιος μαζί... που τα πήρα μαζί μου για να θυμάμαι... το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής μου!
Georgia Papavasili «Δώσ’ μου την στάλα της ορμής στο χέρι να κρατήσω. Την ηρεμία της στιγμής στα χείλη σου θα σβήσω. Και η θάλασσα θα γίνει δρόμος για να σ’ ανταμώσω. Ζωή απ’ την ζωή μου απόψε θα σου δώσω.»
Anastasia Amanatidou Τυλιγμένο απ'το απέραντο γαλάζιο της δύναμης και της ελευθερίας, την αδάμαστη φύση σου θυμίζει που ν' αράξει κοντά μου δεν μπορούσε... μα κι εκείνο το τρέμουλο της ύπαρξης, το αιώνιο σκίρτημα, τη φρικτή ανατριχίλα που τα χείλη σου γεννούσαν, τη γλυκειά πλέον πληγή που τα δάκρυα σμπρώχνει να φανερωθούν... νοσταλγία... απομεινάρια μιας ζωής... όλη μου η ψυχή σ' ένα κουτί κλεισμένη...
Maria Lemesou Μια καραμέλα που φύλαξα, για όταν... προσγειωθώ. Ένα κινέζικο μπισκότο τύχης, σε περίπτωση που θελήσω να μάθω το μέλλον μου. Μια λευκή κορδέλα για να ντύνω τα όνειρά μου κοριτσίστικα. Μια μπλε χάντρα για να θυμάμαι πως υπάρχει θάλασσα. Μια κάρτα από ένα ταξίδι σου, να με τιμωρεί, να με εξορίζει και να με στέλνει πάλι στο "ταξίδι"που είπα: Όχι... Όλα αυτά σ' ένα γαλάζιο κουτάκι,γαλάζιο σαν το χρώμα των ματιών μου, κατά πως θυμάμαι...γιατί από τότε που σε "έχασα", σε καθρέφτη δεν έχω κοιτάξει...
Angeliki Plouma Το λαστιχάκι που έπιανε τα μαλλιά του όταν έβγαινε από τη θάλασσα, μια λεία πέτρα σε σχήμα καρδιάς, δυό φύλλα αρμυρίκι που γευτήκαμε όταν αργότερα πεθυμήααμε τη θάλασσα, ένα μονό σκουλαρίκι που 'χασα το ζευγάρι του πάνω στο παροξυσμό, η τελευταία γόπα τσιγάρου που άγγιξαν τα χείλη του, ένα ξεραμένο κραγιόν που του 'γραψα "φεύγω" στο καθρέφτη...
Mary Brili Μια γλυκειά μυρωδιά απο κουφέτα-η βάφτιση του Κωστάκη. ένα μικρό κοχύλι-Ζάκυνθος καλοκαίρι 2006, ο ένας χαλκάς από τα σκουλαρίκια μου-ο άλλος χάθηκε στην βόλτα κάπου στο Θησείο, ένα σκούρο βότσαλο-Σαντορίνη 2007, μια δραχμή- άκου δραχμή... πότε έφυγε η δραχμή; να κάτι χρήσιμο -ένα δίευρο- ας το βάλω στο πορτοφόλι μου... κι ένα χαρτάκι με ανώνυμο τηλέφωνο; -ας το πάρω- άγνωστη φωνή. Αχ αυτή η περιέργεια ...the curiosity kills the cut... ελπίζω να μην με πάρει να μου ζητά εξηγήσεις.
Fotini Chaniotaki Για το Γιάννη τούτο το περίτεχνο κουτάκι φάνταζει σαν το κούτι της Πανδώρας... Πολλές φορές τον είχα πι;aσει να θέλει κολασμένα να το ανοίξει...και άλλες που τους άφηνα στο δωμάτιό του, τους δυο τους, το Γιάννη και τον αόρατο εχθρό του που κρυβόταν κάλα σ’ αυτό το τόσο δα κουτακι. Ο Γιάννης έδειχνε να φοβάται... να παραδίνεται σιγά σιγά... να φαντάζεται τον εχθρό του τεράστιο και ίσχυρο, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την αδυναμία του. Για μένα τούτο το κούτι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τον παρελθόν μου. Αναμνήσεις... έρωτες... φιλιά... στιγμές... πρόσωπα... μέρη... ότι είχα ζήσει μέχρι τώρα και μ’εκαναν τον άνθρωπο που ο Γιάννης ερωτεύτηκε και αποφάσισε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του!