Στο χωριό μου μένει ένας γιατρός Παθολόγος. Πέρα από τη δουλειά του, έχει ιατρείο στη γειτονική πόλη, κάθε Κυριακή πολύς κόσμος του χωριού τον επισκέπτεται στο σπίτι του. Ο γιατρός τούς γράφει εξετάσεις αίματος και ούρων και ανανεώνει τις συνταγές των ασθενών.
Την προηγούμενη Παρασκευή τον επισκέφτηκα για να μ’ εξετάσει. Τον γνωρίζω πολλά χρόνια κι ο ένας εκτιμά τον άλλον. Εκείνη τη μέρα που είπε την άποψη του για την ιατρική και για τους συναδέλφους του.
Μου είπε πως ο γιατρός πρέπει να είναι ειλικρινής. Να λέει την αλήθεια στον ασθενή. Να μην κρύβει τίποτα και να μην εξηγήσει επιπόλαια το πρόβλημα του κάθε ανθρώπου. Με απλά λόγια και όχι με ιατρικούς όρους για να μπορεί να τον καταλάβει κι ο πιο απλός άνθρωπος. Θα πρέπει να είναι σοβαρός επιστήμονας και όχι ένας ψεύτης. Κρατάει στα χέρια του τις ζωές των ασθενών του κι έχει την ευθύνη της θεραπείας τους. Πρέπει να είναι συμπονετικός απέναντι στον ασθενή και στους συγγενείς του. Να τηρεί τον όρκο που έδωσε στον Ιπποκράτη. Να μην αποκαλύπτει σε τρίτους τις αρρώστιες και τις δυσκολίες των ανθρώπων που συναντά καθημερινά στο ιατρείο του. Να είναι πάντα εκεί για τους ασθενείς του. Θα πρέπει να μην εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες των ανθρώπων και να τους φέρεται σωστά στον πόνο και στη χαρά.
Μου είπε ακόμα ότι ο γιατρός εξετάζει το σώμα των ανθρώπων. Βλέποντάς το μπορεί να καταλάβει τις συνήθειες και τις πράξεις του. Ακούγοντας την καρδιά του μπορεί να νιώσεις αν στην ζωή του λέει αλήθειες. Από τα χέρια και το πρόσωπο του μπορείς εύκολα να βρεις την εργασία του. Ακολουθώντας τις γραμμές του προσώπου του αλλά παρατηρώντας και τις τρίχες του θα καταλάβεις τις δυσκολίες που πέρασε. Μέσα από τα μάτια του μπορείς να δεις όσα έχει αντικρύσει ο ίδιος. Ξαπλώνοντας τον στο κρεβάτι μπορείς αμέσως να δεις την ευκολία που έχει όταν ένας άγνωστος θα είναι δίπλα του και να τον κοιτάζει.
Έχω την άποψη, μου είπε, ότι οι σημερινοί γιατροί προσπαθούν απλά να κάνουν τη δουλειά τους διεκπεραιωτικά, να εξετάσουν όσο μπορούν πιο πολλούς ασθενείς και όχι να ψάξουν βαθιά για την πηγή της αρρώστιας. Θέλουν να κερδίσουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν και να πάρουν καλύτερη θέση. Σε μένα έχουν τύχει πολλές περιπτώσεις κι έχω εξετάσει ανθρώπους κάθε χαρακτήρα και κάθε κοινωνικής στάθμης. Ασθενείς μου υπήρξαν υπουργοί κι εργάτες. Άνθρωποι που έκαναν την πιο κοινή εργασία αλλά και την πιο περίεργη.
-Όλων των ειδών δηλαδή.
-Ναι, ως γιατρός δεν επιτρέπεται να επηρεάζεσαι από τη ζωή και την καθημερινότητα του κάθε ασθενή αλλά να τον συμβουλεύεις και να φροντίζεις για το καλό του, όποιος και να είναι αυτός. Για να προλαβαίνει ο ίδιος τα χειρότερα. Στο χωριό οι άνθρωποι είναι συνεσταλμένοι και δεν είναι εύκολο γι' αυτούς, δεν νιώθουν βολικά όταν θα πρέπει ν' ασχοληθώ με το σώμα τους. Στις πόλεις μάλλον το έχουν συνηθίσει. Η οικονομική κρίση έχει δυσκολέψει την καθημερινότητα κι έχει σκληρύνει πολύ τους ανθρώπους. Νιώθουν απογοητευμένοι. Είναι φοβισμένοι. Πιστεύουν ότι γύρω τους είναι όλοι ψεύτες και υποκριτές. Βλέπουν στα πρόσωπα των άλλων αυτούς που τους έφεραν σ’ αυτό το άσχημο σημείο. Οι πιο απλοί άνθρωποι έχουν πληγωθεί ακόμα περισσότερο.
-Όλοι έχουμε αλλάξει από τότε που ξεκίνησε η κρίση.
-Για να καταλάβεις θα σου αναφέρω ένα περιστατικό που μου έτυχε πριν δέκα μέρες. Είναι μια κυρία την οποία την εξετάζω πολλά χρόνια και την ξέρω αρκετά καλά. Κι αυτήν και το ιστορικό της. Ήταν αρκετά διστακτική μαζί μου. Λες και με φοβόταν. Με κοίταγε περίεργα, νομίζοντας ότι θα της ζητούσα κάτι υπερβολικό. Κάθισε να την εξετάσω και η ανάσα της ήταν κοφτή κι ανήσυχη. Φοβόμουν μήπως τη σπάσω έτσι καθώς φαινόταν τρομοκρατημένη κι εύθραυστη.
-Δηλαδή έδειχνε να σε φοβάται.
-Ναι, πάρα πολύ μάλιστα. Τα οικονομικά αυτής της γυναίκας ήταν πάντοτε καλά. Τώρα με τα προβλήματα που εμφανίστηκαν άλλαξαν. Αφού την εξέτασα και της είπα τι να προσέξει, σηκώθηκε και με κοίταξε σαν να με «έκοβε» με το μάτι της.
-Τι έγινε στο τέλος που σε παραξένεψε;
-Να, όταν ντύθηκε, μου είπε, διστακτικά και αποφεύγοντας το βλέμμα μου, γιατί μάλλον ένιωθε περισσότερο ντροπή γι αυτό, «Θα σας πείραζε να σας πληρώσω με αντάλλαγμα κι όχι με λεφτά;».
Εγώ εξεπλάγην. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Πριν της απαντήσω, συμπλήρωσε, «Έχω στο αυτοκίνητο μου έναν ντενεκέ λάδι. Τι λέτε φτάνει;» Δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Την κοίταξα ήρεμα και της είπα «Αν νομίζετε ότι αρκεί, φέρτε το μου.» Πήγε η ίδια και μου τον έφερε στο ιατρείο. Την ευχαρίστησα και κλείσαμε το επόμενο ραντεβού.
Το λάδι της είναι πολύ καλό.