Δεύτερος ήλιος
Είσαι εξωγήινος
Και βλέπεις το σκάφος σου να φλέγεται
Στη ρηχή θάλασσα το δειλινό
Σα δεύτερος πορτοκαλής ήλιος.
Η μικρή βαρύτητα της Γης σου δίνει υπερδυνάμεις
Ακούς αυτά που αρχίζουν από Ξ
Μυρίζεις όσα πριν γίνουν ήταν Μ
Κιχάζεσαι όλα τα Σμόγια.
Ερωτεύεσαι την Πετρίνα και την βλέπεις παντού
Μα εκείνη δεν σε θέλει
Ακόμη κι αν στον ώμο της χαράζεις τα μη Α
Ακόμη κι όταν της δυσεροβείς το Νλα.
Επινοείς μια γήινη ταυτότητα για κάλυψη
Παναγιώτης Βούζης, φιλόλογος ή κάτι τέτοιο
Και τότε η Πετρίνα σου που την έβλεπες παντού
Ακόμη κι εκεί που δεν υπήρχε
Σ’ αυτό τον κοινό φιλόλογο δίνεται από παντού
Τον Παναγιώτη τον αποτέτοιο.
Γυρίζεις λυσασμένος στα συντρίμια του σκάφους σου
Φωνάζεις εκκωφαντικά τα Φ και Ο και Ι και Ντρα
Η Γη επιστρέφει στα Φ και Ο και Ι και Ντρα
Ο κόσμος χάνεται
Timesfaction
Ο Γκιούλη Φόυλ, πρωταγωνιστής στο μυθιστόρημα Το πεπρωμένο μου είναι τα άστρα
(Tiger Tiger στο πρωτότυπο)
είναι εγκαταλελειμένος σε ένα συντρίμμι από διαστημικό ναυάγιο
μηχανεύεται τρόπους να επιστρέψει στη Γη, πριν εξαντληθεί το οξυγόνο
-σαν εξόριστος που παρακαλεί να συγχωρηθεί το έγκλημά του
προτού o εαυτός του του σβηστεί απ’ το μυαλό-
μα ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος είναι το σπίτι του
ότι, ενόσω νοσταλγούσε τη Γη, το σώμα του αντάλλασσε την πραγματικότητα για τον χρόνο
και άλλαζε σε δευτερομόρια, σε ώρες-σωματίδια
ώσπου τελικά αφήνεται, filled with timesfaction
εάν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω
εάν καταλαβαίνεις τι είναι ο χρόνος:
Το κολάζ από τα πιο όμορφα μέρη όσων επιθύμησες
και δεν άγγιξες
αλλά τα είδες να περνούν από κοντά σου, να γίνονται βροχή